De sfeer op straat en in de openbare ruimte is veranderd en niet op een positieve manier. Als je je erbij neerlegt en accepteert dat mensen zich steeds asocialer gedragen onderling, dan heb je er waarschijnlijk weinig last van. Ik kan en wil het niet accepteren. Noem me een nationalist of whatever maar ik verlang sterk terug naar de eens zo gematigde samenleving waarin we elkaar aan konden spreken op onaangepast gedrag. Ik spreek mensen nog steeds aan op onaangepast gedrag zodra ik daar last van heb en niet zelden levert dat gedoe op.
Daar spreek ik dan ook nog online over, omdat ik het belangrijk vind om een tegengeluid uit de praktijk te laten horen. In theorie zijn we allemaal heel gelukkig in Nederland, in cijfers -en serieus hoe kunnen we daar nou op vertrouwen terwijl de belangen van manipulatie ervan ons dagelijks bereiken- scoort Nederland overal als een van de beste kindjes van de klas. In theorie hebben we alles zo goed geregeld en heb het lef niet om de praktijk er als voorbeeld tegenover te zetten, want dan zijn de online rapen gaar.
Liever zeggen we: jeetje wat ben jij negatief of jij hebt ook altijd wat, trek je het soms aan en meer van dat soort fraaie wegwuifzinnen. Vandaag op 1 januari 2018 vertrok ik om mijn rondje te lopen met mijn hondjes. De arme diertjes hebben het zwaar gehad want mijn straat veranderd met oud en nieuw in een soort oorlogsgebied. Om precies 03.21 werd het eindelijk iets rustiger (nitraatbommen zijn populair hier) en kon ik mijn honden even uitlaten en daarna zelf gaan slapen. Ik probeerde mezelf te corrigeren want tolerantie voor die ene dag per jaar of zoiets.
Ik vertrok dus voor de wandeling en in mijn rondje van 2,5 km deden zich een drietal incidenten voor. Aan het einde van mijn straat liep ik de hoek om en mijn hondjes liepen vrolijk kwispelend naast mij. Ineens kwam er een auto de hoek om gescheurd en ik hield mijn honden direct kort. De automobilist vond het blijkbaar niet kort genoeg en moest vol op de rem omdat (auto’s onhandig geparkeerd op straat) er geen ruimte was om ons met de snelheid (ik schat 40 km p/u) te passeren. Mijn ene hond werd bijna aangereden en de bijrijder deed het raam open met de handen omhoog van tja dat was niet handig. Ik was me rot geschrokken en zei: je ziet ons toch lopen, waarom zo lomp doorrijden? Een scheldpartij viel mij ten deel, hoe durfde ik te zeggen dat ze lomp waren ze reden toch zachtjes. Ik zei nog ik denk dat met 40 km per uur bijna tegen een hond aanrijden niet bepaald zachtjes is en vrij dodelijk voor de hond. Ik liep door.
Verderop in het honden uitlaatgebied kwamen wij een groep mensen tegen die vier honden bij zich hadden. Mijn honden liepen er blij kwispelend op af en Bella mijn labrador werd vervolgens gegrepen door een dominante volkomen opgefokte reu, een bruine hond geen idee welk merk. De baas greep de hond wel en verontschuldigde zich omdat ze het niet afgeleerd kreeg. Ik zei maar als je het weet waarom hou je hem dan niet aan de lijn. Een boze blik was het antwoord.
In het park vlak aan het einde van de route, liep ik met mijn honden aangelijnd want daar mogen ze niet los toen we de hoek omliepen en er een agressieve rottweiler ineens met zijn tanden in Hope greep. De baasjes kwamen aangerend en riepen Wodan (zoiets) waarom doe je dat nou altijd. Hope is een pittige tante en zal nooit lelijk gedrag vertonen maar ze laat zich ook niet grijpen. Ik zei tegen de baasjes, niet zo slim he je weet dat ze hier niet los mogen en had je hem aangelijnd gehouden dan hadden we elkaar gewoon kunnen passeren. Ik kreeg als reactie zeikerd.
En nou heb ik geen enkele moeite met het etiket zeikerd alleen het is wel een beetje de wereld op zijn kop. Ik kwam thuis en opende Twitter, ik las het bericht van de vader die de euvele moed had gehad om er iets van te zeggen dat er vuurwerk gericht naar hen werd gegooid. De man ligt in het ziekenhuis nu en zal zich een volgende keer wel twee keer bedenken voor hij zijn gezin verdedigt.
En of het jouw agenda nou uitkomt of niet, de praktijk staat bijna schreeuwend tegenover de rooskleurige theorie. En mensen die liever willen geloven in het sprookje van de theorie, spreken mensen aan op hun gore lef om de praktijk te tonen. Ik vind dat bijzonder en verlang nog meer terug naar de eens zo gematigde samenleving in Nederland, waar men elkaar nog durfde aan te spreken op onaangepast asociaal gedrag.
