Communicatie is zeg maar nogal mijn ding. Bij mijn geboorte stond de zon in Tweeling en Mercurius, de planeet van communicatie stond ook in Tweeling. Mijn achtergrond vergde noodzaak tot observatie van energiecommunicatie en het enige beroep waar ik ooit verliefd op werd was communicatie. Het is dus geen verrassing dat dit alles ook mijn grootste teleurstelling werd. Het leven op aarde is vanuit mijn standpunt bezien een school voor zielen.
Communicatie in de puurste vorm dient uitsluitend ter verbetering van wederzijds begrip. Communicatie in de toegepaste vorm lijkt meer op een ego tenniswedstrijd. En binnen bedrijven is toegepaste communicatie een wrede vorm van gaslighting.
Omdat ook ik dezelfde valkuilen kende als ieder ander, liep ook ik tegen mijn ego aan. Alleen ik besloot om niet zo te willen zijn en dus moest ik weer uitvogelen waarom dit zo werkt.
Eind 2020 kwam er de ultieme uitdaging voor mij in hoe communicatie kan werken. Door mijn enige echte dierbaren werd de communicatie compleet doodgemaakt. Geblokkeerd en afgeserveerd restte mij niets anders dan wederom uitvogelen waarom dit zo werkte. Vorig jaar was mijn ego voldoende geknuffeld om mijn eigen gevoelens opzij te zetten en te kijken wat het mij zou leren als ik kon luisteren zonder triggers. Ik nam contact op en er kwam een ‘gesprek’. Een gesprek vanuit mijn kant, geslotenheid maar absolute minachting en desinteresse vanuit de andere kant.
Een akelige ervaring die desondanks voor mijn persoonlijke groei iets goeds deed. Eindelijk kwam ik te weten wat het verzonnen verhaal was rondom mij. En hoe pijnlijk dan ook, ik was blij dat ik het wist. Nu kon het echte rouwen beginnen namelijk. Een onmogelijke opgave die ik desondanks toch moest proberen te volbrengen. Voor mijzelf, omdat ik het waard ben. Maar hoe rouw je om de afgenomen levens die je hebt gegeven, die nog steeds in leven zijn?
Uiteindelijk kwam het voor mij samen in de rouw om een verloren illusie rondom liefde. Want laten we eerlijk zijn, als we met zijn allen zo duidelijk zijn in wat acceptabel gedrag is van een partner, dan gelden die regels ook voor familieleden. Waarom zou de een je als deurmat mogen gebruiken en de ander niet, nietwaar?
En vandaag voelde ik vanuit mijn hart dat zelfs als het telefoontje waar ik al die jaren zo naar snakte zou komen, het is goed zo. Nooit ga ik het mezelf meer aandoen om zoveel minachting, leugens en verdraaiingen te moeten verdragen. En nooit ga ik het mezelf meer aandoen om te moeten uitleggen hoe ik iets bedoel. Ik heb niets meer te bewijzen. Ik ben helemaal oké van binnen en als dank daarvoor straalt mijn energie als nooit tevoren, ondanks de zichtbare schade van het verdriet.
Mijn belangrijkste groei beleef ik alleen. Van ooit mezelf niet eens recht in de spiegel durven aankijken, was ik afgelopen week in staat om tegen mijn spiegelbeeld te zeggen: “Jij bent de liefste, coolste en mooiste mens die ik ooit heb ontmoet in dit leven.” En dat neemt niemand me ooit meer af.
Dus veel te vertellen maar weinig meer te zeggen, zo zal het zijn.
Foto: Priscilla Du Preez via unsplash
