Hoe kun je jezelf in het heden omarmen, als je (delen van) het verleden afwijst? Een zin in een boek die mij lang geleden triggerde. Simpelweg omdat het de snoeiharde waarheid is. Het is onmogelijk om jezelf te omarmen, als niet alles in en van jou mag bestaan. En zolang we als mensen verstoppertje blijven spelen voor alles wat we zijn, zal onze wereld geen heling kennen. Verder lezen Omarmen of afwijzen?
In persoonlijke groei is het een uitdaging om een balans te vinden tussen leven ‘gebouwd op het verleden’ en in het heden de onbekende toekomst durven omarmen. Althans zo heb ik dat ervaren. Tijdens mijn innerwerk om te kunnen helen, heb ik nagenoeg alles uit het verleden los kunnen laten. Ondanks de vaardigheid om los te kunnen laten, was het voor mij ondenkbaar dat ik ooit mijn verleden als moeder los zou kunnen laten.
Verder lezen Het bekende verleden of een onbekende toekomst?
Ouder en kind vervreemding, een lastig onderwerp om over te spreken en ook om over te schrijven. De titel legt die gevoeligheid direct vast. Toch voel ik dat ik erover moet schrijven omdat ik inmiddels weet dat veel ouders en kinderen dit ervaren. Het is voor mij duidelijk dat we als collectief van mensheid te maken hebben met een onbedoelde overdracht van een generatievloek. We dragen onze onopgeloste karma over aan onze kinderen.
Prettige wedstrijd en succes ermee. Verder lezen Als de bedoeling voorbij doel schiet
In vrijwel al mijn akelige ervaringen met mensen, maar ook dieren, speelt dominantie een grote rol. Er schijnt een sterke behoefte te bestaan om mij te willen domineren. Verder lezen Dominantie
Communicatie is zeg maar nogal mijn ding. Bij mijn geboorte stond de zon in Tweeling en Mercurius, de planeet van communicatie stond ook in Tweeling. Mijn achtergrond vergde noodzaak tot observatie van energiecommunicatie en het enige beroep waar ik ooit verliefd op werd was communicatie. Het is dus geen verrassing dat dit alles ook mijn grootste teleurstelling werd. Het leven op aarde is vanuit mijn standpunt bezien een school voor zielen. Verder lezen Veel te vertellen, weinig te zeggen
Tijdens de jaren van mijn spirituele pad heb ik zoveel research gedaan dat mijn brein bijna richting error ging. Terug naar mijn basis energie en alles compleet los laten was de eerste stap om het te laten vallen zoals het moest vallen. Daarmee kwam er ruimte voor mijn intuïtie maar er kwam ook ruimte voor heldere boodschappen. En research doen werd ineens een stuk makkelijker. Zodra ik iets drie keer moest herhalen in mijn hoofd omdat de materie niet wilde hechten, dan wist ik dat ik er verder geen moeite voor hoefde te doen. Verder lezen Spirituele burn-out
Wanneer we ons bevinden in een fase van harde lessen, dan voelt dat vaak alsof niets meer zin heeft en alsof niets meer goed komt. Zodra het Universum besluit dat het tijd is om jouw les te leren, dan is er geen ontkomen aan. Het meeste leed dat wij mensen ervaren bij die ‘geforceerde’ lessen, ligt in het vermijden van de les. Niets zo pijnlijk als het onvermijdelijke onder ogen komen.
Ik heb mijn porties in pijnlijke lessen ruim gehad en inmiddels kan ik uit ervaring zeggen, dat zelfs hetgeen kwijtraken wat je enige ‘drive’ in het leven is, valt te overleven. En hoe pijnlijk dan ook, ook dit zijn achteraf waardevolle lessen geweest. Ik bedenk dan maar dat niemand heeft gezegd dat het leven 1 groot feest zal zijn. Verder lezen Wat het einde van de wereld lijkt…
In 2017, na mijn laatste baan op een particuliere hoge school, startte ik mijn eigen bedrijf en in het begin werkte dat prima. Toen ik erachter kwam wat mijn twee voormalig werkgevers achter mijn rug deden, was ik te laat. Daarna begon mijn spirituele reis. Ik was vastbesloten om hun eigen boeken en modellen te gebruiken om zelf succesvol te worden en zo mijn ‘wraak’ te nemen. De ironie van dat, achteraf. Verder lezen Mijn spirituele pad
‘We zijn allen één en allemaal verbonden’, een zeer populaire uitdrukking die door veel spirituele mensen wordt gebruikt. En ik geloof ook echt dat het waar is, op een meer wetenschappelijke manier dan.
Het volgen van het ascensiepad scheidt je van ‘de groep’. Om vele redenen, maar voornamelijk omdat je voor echte ascensie je moet afsluiten van de externe realiteit om in staat te zijn je interne realiteit te ontdekken. Je kunt je emotionele ‘kledingkast’ gewoon niet schoonmaken met het externe lawaai van anderen. Ironisch genoeg hebben we dat externe lawaai wel nodig om zelfs maar op het punt te komen dat we ons eigen unieke pad willen volgen en die emotionele ‘kledingkast’ willen opruimen. Verder lezen Eenheid
In 2018 schreef ik een blog met de titel als moeder zijn pijn doet. Een blog die pijnlijke details vertelde over de vervreemding met mijn middelste dochter. Ik schreef ook een blog over moeder zijn en loslaten. Die laatste kun je hier lezen, de eerste heb ik helaas op dringend verzoek van mijn middelste dochter eind 2019 verwijderd.
Een half jaar na het publiceren van het eerste blog zocht mijn middelste dochter weer contact. Hoe uitgekookt en geraffineerd dat achteraf was, kon ik lange tijd niet onder ogen zien. Verder lezen Als moeder zijn pijn doet (2)