In 2017 kreeg ik op Twitter een link naar de presentatie van Brene Brown. Een presentatie over jezelf kwetsbaar op durven stellen. Op vele momenten een feest der herkenning en aanleiding om uit te zoeken hoe het bij mij zover is gekomen dat ik mijn kwetsbaarheid als kracht leerde gebruiken.
Mijn achtergrond kort samengevat: beschadigd opgegroeid in een onveilige omgeving. In een dergelijke omgeving opgroeien kun je niet als je kwetsbaar bent, dan ga je eraan onderdoor. In mijn jeugd was een harde en genadeloze instelling de enige manier om er niet aan onderdoor te gaan. Toen ik vlak voor mijn 20e jaar moeder werd en mij bevond in een omgeving die ogenschijnlijk mooi leek maar totaal niet deugde, heb ik mijzelf een soort automatische piloot op gevoelsniveau aangemeten. Een masker van ik doe gezellig mee en houd hoe ik er werkelijk over denk ver weggestopt. Alleen bij mijn kinderen kon ik de maskers laten varen en mezelf zijn.
Mijn verleden en mijn verkeerd aangeleerde maniertjes ben ik stapje voor stapje onder de loep gaan nemen en gaan begrijpen. De nare omgeving voor mij en mijn kinderen, hebben we in 2003 achter ons gelaten. De tijd van bewust leren en ervaren brak aan. Een voor mij steeds terugkerend thema was het gevoel iets te moeten voelen, vinden, doen of juist niet omdat het anderen een comfortabel gevoel bracht.
Op enig moment heb ik gebroken met iedereen die iets van mij wilde wat ik niet bereid was te geven en ik ben gaan accepteren dat ik fouten mag maken. Ik ben gaan communiceren vanuit mijn gevoel en niet hoe het sociaal gewenst was. Ik ben niet meer mee gegaan in doen alsof alles vanzelf en goed gaat en ik ben gaan schrijven en spreken over mijn ervaringen.
Ik ben gaan tonen wie ik ben en waarom ik ben zoals ik ben. Ik schaam mij niet voor de fouten die ik maak maar leer ervan, ik schaam mij niet voor de behoeften die ik heb maar vraag erom. Ik schaam mij niet om mijn verdriet te tonen en geef er uiting aan. Ik schaam mij niet om te erkennen dat ik iets niet weet en zoek de antwoorden. Ik schaam mij niet om te erkennen dat het keiharde genadeloze nog steeds in mij zit maar kies ervoor er niet aan toe te geven.
Ik schaam mij niet om te erkennen dat ik een mens ben, een mooi complex mens met het hart op de juiste plaats. Door schade en schande groot geworden en veel geleerd. Door mij kwetsbaar op te stellen leg ik ogenschijnlijk de macht bij de ander neer, maar eigenlijk maakt het mij vrij snel duidelijk wie die macht wil misbruiken en wie dat negeert en zelf open en kwetsbaar terug reageert.
En door mijzelf zo open en bloot te tonen met alle enge risico’s van dien heb ik steeds meer prachtige, open, echte en authentieke mensen leren kennen. En dat alleen door mijzelf te zijn en te tonen in al mijn kwetsbaarheid.
