Na de oudejaarsnacht in Keulen viel het mij op dat ondanks de schrijnende verklaringen van slachtoffers, getuigen en politieagenten meninggevend Nederland weer dwangmatig te moest relativeren.
Variërend van wat doen die meiden daar op straat (pardon?!) tot ja maar in Steenbergen riepen tegenhangers van het geloof van de daders toch ook tegen die arme vrouw: “Daar moet een piemel in”. Voor wie geen idee heeft, tijdens een bijeenkomst over vluchtelingenopvang in de gemeente Steenbergen ontstond commotie toen een mevrouw probeerde uit te leggen dat zij geen problemen met vluchtelingen heeft. Vervolgens viel haar een hoop hoon ten deel en werd er gezongen: “Daar moet een piemel in”.
Het moge duidelijk zijn dat de actie in Steenbergen een kwestie van ongepast, respectloos, low life, vulgair, ordinair en totaal ongewenst gedrag was. Maar wel in perspectief plaatsen graag. In een samenleving heb je diverse lagen, in een schijndemocratie zoals wij in Nederland hebben, hoort daarbij dat de ene laag zich superieur voelt ten opzichte van de andere laag. Immers die ontzettend intelligente, geslaagde en ontwikkelde bovenlaag weet natuurlijk veel beter wat goed is voor die onderaan de sociaal maatschappelijke ladder verkerende slecht voor zichzelf zorgende laag. Dat werkt blijkbaar al heel lang prima zo. Die onderlaag groeit economisch gezien nauwelijks mee met die bovenlaag. Die bovenlaag vindt dat heel vanzelfsprekend en die onderlaag is gefrustreerd want tja nauwelijks ontwikkeld, dus niet gehaaid genoeg om er iets aan te doen. Die onderlaag is het plebs zogezegd.
Dat plebs, wat leuzen zingt als “daar moet een piemel in”, en wie zich weleens tussen het plebs heeft gewaagd in zo’n typisch plebs café, waar van die typische Andre Hazes plebs muziek wordt gedraaid, die herkent dat ongetwijfeld. Excuseer die Andre gaat niet op natuurlijk, Andre is dood dus omarmd door de emoporno laag van de samenleving, oh en Andre is musical dus inmiddels van iedereen. Nou goed, je snapt het idee. In die typische plebs cafés vind je ook van die typische plebs bezigheden zoals darten. Oh wacht darten is inmiddels ook door vrijwel de gehele samenleving geadopteerd.
Enfin, in die typische plebs cafés zingt het plebs ook regelmatig typische plebs muziek, vaak met typische plebs aanvullende leuzen zoals “Hoer, kut en daar moet een piemel in”. Is het fraai? Nee niet bijzonder. Overigens met de nodige wijn op kan het wel behoorlijk gezellig zijn tussen dat plebs. Dat plebs is namelijk wars van zorgvuldig gemanipuleerde rookgordijnen, ze zijn vaak rauw en echt. Hoe het ook zij, de leus “Daar moet een piemel in” is niet fraai, niet chique en totaal ongepast. Op een kinderachtige pestmanier in groepsverband dat zingen omdat de mening van een spreker je niet aanstaat. Steek dan een bordje op met: blijven hangen in ontwikkeling. Maar meer dan dat is het vaak niet.
Dan Keulen, 1000 dronken, opgefokte en tamelijk middeleeuws denkende mannen die al fiki fiki schreeuwend met hun poten vrouwen aanraken, lichaamsopeningen indringen en als een speeltje vrouwen (incl. politieagentes) heen weer gooien, kijk dat is andere koek. Niet omdat zij moslim zijn en het plebs in Steenbergen niet, niet omdat zij asielzoekers zijn en het plebs in Steenbergen niet. Maar omdat deze vrouwen in een heel bedreigende omgeving op een schandelijke wijze seksueel zijn onteerd. En eenieder die het smerige lef heeft om deze twee incidenten op gelijk niveau te plaatsen is wat mij betreft het echte plebs!
En wordt het Keulen drama aangegrepen om een punt te maken, ja natuurlijk! Dit wordt gezien als een bevestiging van een reële angst die al decennialang mensen in de greep houdt, een angst waar we spastisch met zijn allen niet over willen praten. En nu, nu valt er niet meer te zwijgen en juist die tone of voice proef je bij 80% van de islamcritici. En dan een voorval als Keulen proberen te relativeren omdat je weigert te overwegen dat de islamcritici misschien weleens gelijk hebben, dat maakt jou tot onderdeel van het probleem, een significant onderdeel!
